رس
رس از نتایج تجزیه سنگهایی هستند که اندازه ذرات در آنها بسیار کوچک است. بیشتر رس ها حاوی چندین نوع ماده معدنی با مقادیر مختلف اکسیدهای فلز و مواد آلی هستند. این همان چیزی است که انواع مختلف سفال را از یکدیگر متمایز می کند.
در اینجا با خواص رس و انواع مختلف رس بیشتر بدانید.
پلاستیکی بودن رس
خاک رس با خاک غیر الاستیک و شن و ماسه ریز تفاوت دارد زیرا توانایی آن در خیس شدن با مقدار مناسب آب ، تشکیل جرمی منسجم و در صورت قالب ، شکل خود را حفظ می کند. این کیفیت به عنوان انعطاف پذیری خاک رس شناخته می شود. وقتی در دمای بالا پخته می شود ، خاک رس نیز تا حدی ذوب می شود ، در نتیجه ماده سفت ، سخت و سنگ مانند که به عنوان مواد سرامیکی شناخته می شود.
کلاسهای خشت
خاک رس را می توان بر اساس ویژگی های آن که در چه دمایی پخته میشود و یا به سختی و دوام مطلوب برسد ، به چند طبقه تقسیم کرد.
سه دسته سفالی که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد ، اجسام سفالی خاکی، اجسام سفالی سنگی و سفالی آهنی. هر سه به صورت تجاری و به صورت آماده برای استفاده در دسترس هستند. همچنین می توان اجسام سفالی را با مخلوط کردن رس و مواد افزودنی با آب تولید کرد تا بدنه سفالی مورد نظر شما ایجاد شود.
رس های سفالی
رسهای سفالی از اولین رسهای مورد استفاده سفالگران بوده و رایج ترین نوع رس است. این رسها بسیار لاستیکی هستند و به راحتی کار می شوند و می توانند چسبناک باشند. رسهای سفالی حاوی آهن و سایر ناخالصی های معدنی هستند که باعث می شوند خاک رس در دمای پایین تر ، بین 1745 F و 2012 F (950 C و 1100 C) به سختی مطلوب برسد.
رنگهای معمول برای رسهای سفالی مرطوب ، قرمز ، نارنجی ، زرد و خاکستری روشن است. رنگ های سفال اخراج شده شامل قهوه ای ، قرمز ، نارنجی ، گلی ، خاکستری و سفید است. رنگهای استخراج شده تا حد زیادی توسط محتوای ناخالصی های معدنی و نوع پخت تعیین می شوند.
سفالهای سنگی
محصولات سنگی در دمای بسیار بالا پخته می شوند
رسهای ظروف سنگی نیز لاستیکی هستند و در صورت مرطوب بودن اغلب خاکستری رنگ هستند. رنگهای روشن آنها از خاکستری روشن و مایل به گلی تا خاکستری متوسط و قهوه ای است. رنگهای اسخراج شده بسیار تحت تأثیر نوع پخت قرار می گیرند.
اجسام سفالی سنگ با آتش بالا به سختی بالغ خود بین 2200 F و 2336 F (1200 C و 1300 C) آتش می گیرند و پخته میشوند.
گل رس
خشت توپی معمولاً خشتی با بافت بسیار ریز است
رسهای توپی بسیار لاستیکی هستند و حاوی ناخالصی های معدنی کمی هستند. آنها به سختی در حدود 2336 F (1300 درجه سانتیگراد) آتش می گیرند. هنگامی که مرطوب هستند خاکستری تیره و هنگام پخت یا خاکستری روشن یا قهوه ای روشن هستند.
رسهای توپی یک اشکال جدی دارند. به دلیل جمع شدگی بیش از حد در هنگام خشک شدن و پخت ، نمی توان از آنها استفاده کرد. اگرچه برای افزایش کارایی و قابلیت انعطاف پذیری به سایر رسها اضافه می شوند و بسیار مفید نیز هستند.
خاک رس
خاک رس آتشین اغلب هنگام پخت دارای بافت خالدار زیبایی است
رسهای آتش نشانی از نظر خصوصیات بسیار متفاوت هستند. علامت مشخصه دمای پخت بالای آنها است. آنها در حدود 2696 درجه فارنهایت (1500 درجه سانتیگراد) میپزند . اگرچه نسبتاً عاری از ناخالصی های معدنی است ، اما آنها دارای لکه های آهن هستند که پس از آتش سوزی ظاهرشان لکه دار میشود.
رسهای آتشین اغلب در اجسام سفالی سنگی استفاده می شود تا دمای بلوغ آنها افزایش یابد و مقدار کمی زبری به خاک رس استخراج شده داده میشود. از آنها همچنین برای ایجاد بسته های مخروطی (که دما را کنترل می کنند) ، به عنوان تکیه گاه برای وسایل یا قفسه بندی و مهر و موم درب ها ، استفاده می شود.
خاک رسهای چینی
به دلیل خلوص مواد معدنی ، از رسهای چینی برای ظروف چینی استفاده می شود. اگرچه رسهای کائولن(چینی) دارای طیف وسیعی از رنگ هستند ، اما رنگ همه آنها بسیار سبک است. در حالی که مرطوب هستند ، خاکستری روشن خواهند بود و در محدوده ای از خاکستری بسیار روشن یا مایل به گلی تا تقریباً سفید و سفید آتش خواهند گرفت.
رسهای کائولن تقریباً به اندازه سایر رسها لاستیکی نیستند و کار با آنها دشوار است. کائولن خالص در حدود 3272 F (1800 درجه سانتیگراد) آتش می گیرد. آنها اغلب با رسهای دیگر مخلوط می شوند تا هم کارایی را افزایش دهند و هم دمای پخت را کاهش دهند. بسیاری از بدنه های چینی مخلوطی از کائولن و خاک رس های توپی هستند.
برداشت از https://www.thesprucecrafts.com/clay-basics-2746314
